Thursday, September 8, 2011

ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ....


Τις προάλλες βρέθηκα στο πατρικό μου και μιας και είχα αρκετό χρόνο για να σπαταλίσω άρχισα να σκαλίζω τα συρτάρια του δωματίου μου και να ξεθάβω αναμνήσεις...

Το είχα από μικρή αυτό... μάζευα οποιαδήποτε σαβούρα ως αναμνηστικό για να θυμάμαι όμορφες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα...

από περιτυλίγματα τσιχλών μέχρι εισιτήρια και αποδείξεις...


έγραφα πάνω τους ημερομηνίες και ονόματα και τα αποθήκευα σε διάφορα σημεία...

Για χρόνια επίσης κρατούσα και ημερολόγιο. Τι ημερολόγιο δηλαδη, ημερολόγια!!! Εχω γεμίσει πάνω από 4 σε διάρκεια μιας 7ετίας...

Πάνω λοιπόν στην ανασκαφή ξέθαψα και ένα κουτί γεμάτο γράμματα... από αγαπημένα πρόσωπα (που ορισμένα δεν υπάρχουν πλέον στην ζωή μου) και φίλους...
Το έβαλα χωρίς δέυτερη σκέψη σε μια σακούλα καθώς και μερικά ακόμα μικροπράγματα και το πήρα μαζί...



4 μερες σχεδόν το είχα αφημένο πάνω στο τραπέζι και δεν του δίνα σημασία, μέχρι που σήμερα το άνοιξα και άρχισα να τα διαβάζω...

Δεκάδες αναμνήσεις πλημμύρισαν το μυαλό μου... όμορφες στιγμές... έντονα συναισθήματα... άνθρωποι που ήρθαν και έφυγαν... άνθρωποι που έμειναν αλλά είχα/εχω ξεχάσει πόσο σημαντικοί υπήρξαν κάποτε για μενα και εγώ γι αυτούς...

άνθρωποι που άλλαξαν τον τρόπο σκέψης μου και επηρέασαν ο καθένας με άλλον τρόπο την εξέλιξη και την πορεία της ζωής μου.




έρωτες.... φιλίες... διαμάχες... κάποτε όλα αυτά ήταν όλη μου η ζωή...
όμως μεγάλωσα και μαζί με μένα μεγάλωσαν ή μάλλον άλλαξαν και οι έγνοιες μου...
πλέον δεν ανησυχώ μήπως η μητέρα μου με μαλώσει αν δεν πάρω καλούς βαθμούς...
δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου όπως τότε αν η κολητή μου φύγει για μια βδομάδα διακοπές και δεν την δω...
δεν θα τα βάψω μαύρα αν ανακαλύψω πως ένα καλό νέο ήμουν η δεύτερη που το έμαθα και όχι η πρώτη...

κάποτε γράφαμε γράμματα για να επικοινωνήσουμε με τους φίλους μου... τώρα ανταλάσσουμε emails... και στην καλύτερη των περιπτώσεων sms

μεγάλωσα... δεν ξερω αν είναι για καλό ή για κακό δεν ξέρω αν τότε η ζωή μου έδειχνε να έχει μεγαλύτερο νόημα απότι τώρα... αν αυτά τα μικροπράγματα που βίωνα με τόση ένταση είναι τελικά αυτά που στον τελικό απολογισμό μετράνε και περισσότερο...

Δάκρισα και ένιωσα απλά ευγνωμοσύνη που είχα την τύχη να βιώσω τόσο έντονα όμορφες στιγμές...