Friday, October 5, 2018

να προλάβεις...





Και εκεί που νομίζεις ότι τα έζησες όλα... εκεί που νομίζεις πως μπορείς να αντέξεις τα πάντα έρχεται μια στιγμή που χάνεις την γη κάτω απο τα πόδια σου.
Η σκιά του θανάτου είναι από της χειρότερες απειλές του μυαλού. Γιατί είναι εκείνο που δεν μπορείς να ελέγξεις, είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις ανήμπορος, αδύναμος, μικρός και ασήμαντος.

Μετανιώνεις για τον θυμό που είχες για χρόνια με κάποιους ανθρώπους, μετανιώνεις για κουβέντες που είπες εν βρασμώ και δεν τις εννοούσες, μετανιώνεις ακόμα και για εκείνον τον γαμημένο τον χρόνο που δεν διέθεσες οταν έπρεπε σε κάτι που θεωρούσες πάντα δεδομένο στην ζωή σου.
Και τρέχεις! τρέχεις να προλάβεις να πεις σ'αγαπω! να προλάβεις να το δείξεις... να προλάβεις να ζήσεις μικρές χαζές στιγμές που αυριο μεθαύριο θα τις αναπολείς και θα κλαις.

 Ήξερες πάντα πως κάποια στιγμή θα συμβει... απλά σου φάνταζε τόσο μακρινή αυτή η στιγμή. Ομως ακόμα και τότε... ακόμα και στην σκέψη αυτή πάντα δάκριζες! Μάλλον δεν τα χες ποτέ καλα με τους αποχωρισμούς... πόσο μάλλον με αυτούς που είναι πιο οριστικοί και από το οριστικό για πάντα! Γιατί πως να το κάνουμε... αλλιώς είναι να φεύγεις ή να φεύγουν από επιλογή και αλλιώς γιατί κάποιος στο επιβάλλει.

Παγώνει το μυαλό σου! Αρνείται να δεχτεί την υποψία και μόνο πως μπορεί να έχει γυρίσει μια κλεψύθρα και πως ο χρόνος λιγοστεύει επικινδυνα. Μέσα στον πανικό σου προσπαθείς να βουλώσεις την τρύπα να σταματήσεις την άμμο από την πτώση της. Αρνείσαι να παραδόσεις τα όπλα σε μια μάχη που εκείνος ο ιδιος που σε έμαθε να πολεμάς είναι ανήμπορος πλέον να σε βοηθήσει.

Fuku