Friday, November 8, 2019

Μούτι τα έκανα μαμά..

Μούτι τα έκανα μαμά...όπως θα έλεγες.
1 χρονο σχεδόν τωρα προσπαθώ να γεμίσω την ζωή μου με οτιδήποτε μπορεί να με κρατήσει μακριά απο την ιδέα του χαμού σου...
με εμψυχα με άψυχα...
ακόμα και τα μαυρα τα έβγαλα σα να μην συμβαίνει κατι... για να μην μου θυμίζουν οτι λείπεις... οτι πρέπει να θρηνήσω... Προσπάθησα να δημιουργήσω άλλες ανάγκες για να μην έχω ανάγκη εσένα. Όμως τώρα... όσο πλησιάζουμε στο σημείο μηδέν τοσο συνειδητοποιώ πως η δική σου ανάγκη είναι αυτή που με αφήνει μισή. Πως είναι μάταιο να προσπαθώ να συμπληρώσω το κενό σου με σπίτια... ανθρώπους... φυτά...
Νιώθω χαμένη και ενω θελω να είμαι δυνατή όπως θα ήθελες, νιώθω πως είμαι πιο αδύναμη εκτεθειμμένη και ευάλωτη απο ποτέ.