Monday, December 12, 2011

Κυνηγώντας το ηλιοβασίλεμα


χθες γυρίζοντας από ενα ζεστό καφέ με αγαπημένα πρόσωπα οδηγώντας προς το σπίτι το βλέμμα μου στράφηκε (ευτυχως όχι για πολύ) στην θάλασσα... και αντίκρυσα ένα από τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα που έχω δει...

ίσως γιατί βρισκόμουν σε περίεργη συναισθηματική κατάσταση... ίσως γιατί έχω ξεχάσει την θέα ενός όμορφου ηλιοβασιλέματος... και τότε πέρασαν από το μυαλό μου χιλιάδες σκέψεις...


γενικά τον τελευταίο καιρό έχω αναλογιστεί πολλά.

πόσο τυχερή είμαι που έχω την υγεία μου και εγώ και η οικογένεια μου...
πως έχω στην ζωή μου λίγους αλλά αξιόλογους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν....
πως παρόλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα τριγύρω μου καταφέρνω να επιβιώσω και να μην επιβαρύνω κανεναν...

μπορεί η ζωή μου να μην είναι τέλεια... όμως νιώθω αρκετά δυνατή να την κάνω τέλεια... και όσο με αποδυναμώνουν κάποιοι άνθρωποι και καταστάσεις άλλο τόσο μου δίνουν δύναμη άλλοι... και κοιτώντας τους σκέφτομαι πόσο τυχερή είμαι που μπορώ να ξεχωρίσω αυτό που αξίζει να παλέψω απαυτό που απλά δεν με οφελεί!

χθες γυρίζοντας από ενα ζεστό καφέ με αγαπημένα πρόσωπα οδηγώντας προς το σπίτι το βλέμμα μου στράφηκε στην θάλασσα... και το τοπίο ήταν τόσο ξεκάθαρο... τόσο όμορφα τακτοποιημένο... τόσο απλά υπέροχο...

Fuku

Thursday, December 1, 2011

ΕΠΙΑΣΕ ΚΡΥΟ... ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ








Έλα να ζεσταθούμε λιγάκι γιατί έπιασε κρύο...

Wednesday, November 16, 2011

Friday, November 11, 2011

Tuesday, November 8, 2011

Γυρεύοντας λιμάνι


Γυρεύοντας λιμάνι... χάθηκα και εγώ...
σε μέρη όχι τόσο ασφαλή...
σε χώρους όχι τόσο οικείους....
σε τόπους μακρυνούς...
ταξιδεύοντας με το μυαλό, με την καρδιά... χάθηκα!

Ψάχνω να βρω την χαμένη "Ευτυχία".



Κοίταξα κάτω απο το κρεβάτι... πίσω απο τον καναπέ.... σε κείνο το ψηλό ντουλάπι που δεν φτάνω. Κοίταξα ακόμα και στο ξύλινο μπαούλο με τις χιλιάδες αναμνήσεις... στα σκονισμένα βιβλία από το σχολείο... ακόμα και μέσα σε κείνο το παλτό που δεν μου κάνει πια αλλά το κρατώ από νοσταλγία... Και πουθενά η Ευτυχία! άφαντη! λες και άνοιξε η γη και την κατάπιε... Άραγε μπορούν οι φάροι να φωτίσουν τον δρόμο για να την βρω?

Fuku

Monday, October 31, 2011

Thursday, October 27, 2011

Wednesday, October 26, 2011

Ο πιλότος

Σήμερα ο ανιψίος μου γιορτάζει... οπότε η σημερινή φωτό δεν θα μπορούσε να είναι αφιερωμένη κάπου αλλού! :) Είναι η πρώτη ζωγραφιά του για τη θεία Fuku η οποία απεικονίζει έναν πιλότο... τώρα θα μου πείτε "που ειναι ο πιλότος? οεο???" δεν έχει σημασία ομως... το είπε ο Δημητράκης και είναι! ΤΕΛΟΣ!!! :p

Tell me that you love me...

Tuesday, October 18, 2011

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΖΑΜΙ


είσαι πιο ασφαλής... (?)
απέχεις πραγματικά απότι ίσως σε αφορά...
παρατηρείς όσα δεν θα έδινες σημασία αν διαδραματιζόντουσαν δίπλα σου...

άλλες φορές αυτό το τζάμι είναι ενός αυτοκινήτου... άλλες του σπιτιού σου... τις περισσότερες φορές όμως της τηλεορασής σου...

έβρεξε... δεν βράχηκα... ήμουν στο αυτοκίνητο και περίμενα...να σταματήσει η βροχή...
κάποιοι όμως εκει έξω "βρέχονται" με ομπρέλα ή χωρις την υγρασία την νιώθεις στο πετσί σου καλά...

Fuku

Monday, October 17, 2011

Λίγο Χρώμα?


Έχω μια φίλη που κάθε φορά που με βλέπει μου λέει:
"Βρε Ευτυχία βάλε λίγο χρώμα στην ζωή σου", προφανώς το λέει γιατί φοράω πάντα μαύρα...
Το μαύρο για μένα δεν είναι απλά ένα χρώμα... είναι τρόπος ζωής... όσο καταθλιπτικό και αν ακούγεται αυτό σε πολλούς...

Κάπου είχα διαβάσει "Ποιός είπε ότι το μαύρο δεν είναι χρώμα? το μαύρο είναι όλα τα χρώματα μαζί!!!" και εγώ έτσι το βλέπω... μέσα σε χιλιάδες ασπρόμαυρα αντικείμενα και στιγμές εγώ ανακαλύπτω όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου...

Σε μια μελαγχολική μέρα όπως η χθεσινή τόσο μουντή και συννεφιασμένη εγώ απομόνωσα στο μυαλό μου μόνο χρώμα...



Χρώμα είναι το χαμόγελο του ανιψιού σου όταν σε κοιτάξει πονηρά....
χρώμα είναι μια ζεστή σουπίτσα σε μια κρύα και βροχερή βραδιά καθισμένη δίπλα σε κάποιον δικό σου....
χρώμα είναι να βλέπεις μια ταινία με κάποιον που δεν μοιράζεσαι συχνά τέτοιες στιγμές και σου λείπει....
χρώμα είναι να χουχουλίαζεις κάτω από το πάπλωμα και έξω να βρέχει....
χρώμα είναι η φωνή στην άλλη γραμμή του τηλεφώνου που σου μιλάει ψιθυριστά μέσα στο σκοτάδι και σου λέει καληνύχτα...

Fuku

Friday, October 7, 2011

ΜΑΚΡΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ?




Και όμως όχι τόσο μακριά όσο νομίζουμε... μια πανέμορφη φάρμα που σε ταξιδεύει σε μια άλλη εποχή...

Thursday, October 6, 2011

Monday, October 3, 2011

Tuesday, September 27, 2011

Monday, September 19, 2011

Παράθυρο στον ήλιο...


Τις τελευταίες μέρες ολοένα και προβληματίζομαι-αγχωνομαι για το μέλλον. Βλέπω γύρω μου ανθρώπους δυστυχισμένους, στερημένους απο βασικά πράγματα, ανήμποροι να καλύψουν βασικές ανάγκες για εκείνους και τις οικογενειές τους και στεναχωριέμαι.

Δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια... δεν μπορώ να στρέψω αλλού το βλέμμα και να κάνω πως δεν είδα... δεν είναι πλέον κάτι που δεν με αφορά... που δεν μας αφορά όπως σε άλλες περιπτώσεις... δεν ειναι σε μια τριτοκοσμική χώρα όλο αυτό που συμβαίνει αλλά στην δική μου... στην πατρίδα μου!

Μερικές φορές σκέφτομαι... "παλι καλά που είμαι μονη και δεν έχω οικογένεια και προπάντων παιδιά για να αγχωθώ και γι αυτά!"

Σκέφτομαι πως ναι ΟΚ κουβαλάω και είμαι υπεύθυνη να μεριμνήσω μόνο για το δικό μου "τομάρι" αλλά? θα βάλω στα όνειρα φραγή? θα πάψω να ονειρεύομαι ένα καλύτερο και πιο φωτεινό αύριο? θα αρκεστώ όπως πλέον οι περισσότεροι στην απλή αυτοσυντήρηση?

Αναρωτιέμαι που μπορεί να οδηγήσει όλη αυτή η κατρακύλα εκτός απο την παρακμή!?

Οδηγούμαστε στην καταστροφή και δεν το έχουμε καν αντιληφθεί! Φοβάμαι την εγκληματικότητα που θα αυξηθεί σε λίγο καιρό... φοβάμαι την οργή των ανθρώπων που ενδεχομένως θα ξεσπάσει μια απαυτες τις μέρες... τα θύματα και της συνέπειες.

Ο μπαμπάς μου είπε κάποια στιγμή... πως η ιστορία πάντα γράφεται με το αίμα των αθώων... και αυτή η φράση τριβελίζει διαρκώς στο μυαλό μου... μια απλή φράση που δεν απέχει και πολύ να γίνει πραγματικότητα! γεγονός!

Νιώθω οργή!
Φόβος... αγανάκτιση... ανησυχία... οργή! Είναι άδικο σκέφτομαι όλο αυτό! Είναι αδικό να στερούν από τους μη έχοντες για να καλύψουν τα κενά που άφησαν οι έχοντες! Πάντα βέβαια ήταν έτσι... αλλά έφτασε στο απροχώρητο.... και αναρωτιέμαι αν τελικά θα σκύψουμε το κεφάλι και θα αποδεχτούμε ώς γεγονός μια κατάσταση που μας αδειάζει μέρα με την μέρα ή αν θα ξεσπάσουμε και θα αφανιστούμε πάνω σε αυτό το ξέσπασμα γράφοντας την δική μας ιστορία με το αίμα μας... :(

Θέλω να ελπίζω! Έχω την ανάγκη να ελπίζω...
Όχι για ένα θαύμα αλλά για μια απλή συνειδητοποίηση... πως είμαστε πολλοι! Πάρα πολλοί! Είμαστε περισσότεροι... και μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα φτάνει να σκεφτούμε όχι τον εαυτό μας αλλά το σύνολο! Ουτοπικό ε? το ξέρω... αλλά ελπίζω...

Sunday, September 18, 2011

Friday, September 9, 2011

Thursday, September 8, 2011

ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ....


Τις προάλλες βρέθηκα στο πατρικό μου και μιας και είχα αρκετό χρόνο για να σπαταλίσω άρχισα να σκαλίζω τα συρτάρια του δωματίου μου και να ξεθάβω αναμνήσεις...

Το είχα από μικρή αυτό... μάζευα οποιαδήποτε σαβούρα ως αναμνηστικό για να θυμάμαι όμορφες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα...

από περιτυλίγματα τσιχλών μέχρι εισιτήρια και αποδείξεις...


έγραφα πάνω τους ημερομηνίες και ονόματα και τα αποθήκευα σε διάφορα σημεία...

Για χρόνια επίσης κρατούσα και ημερολόγιο. Τι ημερολόγιο δηλαδη, ημερολόγια!!! Εχω γεμίσει πάνω από 4 σε διάρκεια μιας 7ετίας...

Πάνω λοιπόν στην ανασκαφή ξέθαψα και ένα κουτί γεμάτο γράμματα... από αγαπημένα πρόσωπα (που ορισμένα δεν υπάρχουν πλέον στην ζωή μου) και φίλους...
Το έβαλα χωρίς δέυτερη σκέψη σε μια σακούλα καθώς και μερικά ακόμα μικροπράγματα και το πήρα μαζί...



4 μερες σχεδόν το είχα αφημένο πάνω στο τραπέζι και δεν του δίνα σημασία, μέχρι που σήμερα το άνοιξα και άρχισα να τα διαβάζω...

Δεκάδες αναμνήσεις πλημμύρισαν το μυαλό μου... όμορφες στιγμές... έντονα συναισθήματα... άνθρωποι που ήρθαν και έφυγαν... άνθρωποι που έμειναν αλλά είχα/εχω ξεχάσει πόσο σημαντικοί υπήρξαν κάποτε για μενα και εγώ γι αυτούς...

άνθρωποι που άλλαξαν τον τρόπο σκέψης μου και επηρέασαν ο καθένας με άλλον τρόπο την εξέλιξη και την πορεία της ζωής μου.




έρωτες.... φιλίες... διαμάχες... κάποτε όλα αυτά ήταν όλη μου η ζωή...
όμως μεγάλωσα και μαζί με μένα μεγάλωσαν ή μάλλον άλλαξαν και οι έγνοιες μου...
πλέον δεν ανησυχώ μήπως η μητέρα μου με μαλώσει αν δεν πάρω καλούς βαθμούς...
δεν θα έρθει η συντέλεια του κόσμου όπως τότε αν η κολητή μου φύγει για μια βδομάδα διακοπές και δεν την δω...
δεν θα τα βάψω μαύρα αν ανακαλύψω πως ένα καλό νέο ήμουν η δεύτερη που το έμαθα και όχι η πρώτη...

κάποτε γράφαμε γράμματα για να επικοινωνήσουμε με τους φίλους μου... τώρα ανταλάσσουμε emails... και στην καλύτερη των περιπτώσεων sms

μεγάλωσα... δεν ξερω αν είναι για καλό ή για κακό δεν ξέρω αν τότε η ζωή μου έδειχνε να έχει μεγαλύτερο νόημα απότι τώρα... αν αυτά τα μικροπράγματα που βίωνα με τόση ένταση είναι τελικά αυτά που στον τελικό απολογισμό μετράνε και περισσότερο...

Δάκρισα και ένιωσα απλά ευγνωμοσύνη που είχα την τύχη να βιώσω τόσο έντονα όμορφες στιγμές...

Friday, August 26, 2011

Handmade with love...


Με την βοήθεια της αδερφής μου η οποία ασχολείται με το scrapbooking αποπειράθηκα να φτιάξω μια καρτούλα για κάποιο πολύ ιδιαίτερο πρόσωπο, θέλοντας να του ευχηθώ καλή τύχη στην νέα αρχή που κάνει στην ζωή του...
η αλήθεια είναι πως την ταλαιπωρησα λιγάκι... καθ'οτι σαν άσχετη εγώ δεν κατέω πράμα απ'αυτά αλλά εντάξει εγώ πιστεύω βαθειά μέσα της το διασκέδασε χιχιχιχ :P

ιδού λοιπόν το αποτέλεσμα...

Μια άκρως φθινοπωρινή κάρτα για να υποδεχθώ το φθινόπωρο που σε λίγες μέρες ξεκινά και να αποχαιρετήσω το καλοκαίρι που έφυγε...

Wednesday, August 10, 2011

ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΔΙΑΚΟΠΩΝ...




Άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη κι άλλος στης Σύρας τα στενά αίμα και δάκρυα πίνει...
εν ολιγοίς καλές μου διακοπές... διότι εγώ βγαίνω σε άδεια απο βδομάδα... :D

ελπίζω αυτές τις 2 βδομαδούλες να μαζέψω αρκετό υλικό για να βγάλω των χειμώνα αν και κάτι μου λέει πως η μνήμη της μηχανής θα γεμίσει και πάλι με φωτογραφίες του ανηψιού μου σε νέες περιπέτειες :P

Και μιας και το HDR ποτέ δεν πεθαίνει... σας χαιρετώ με 2 φωτογραφίες σε HDR από τα χαλάσματα ενός κτιρίου που έκλεισε και αυτό με την σειρά του για δικούς του λόγους :)






Monday, August 8, 2011

like a fairytale...




Σαν παραμύθι ήταν ο γάμος της φίλης μου της Ειρήνης...
και εκείνη μια σωστή πριγκίπισσα που επιτέλους παντρευόταν τον γλυκό της πρίγκιπα...

ένας παιδικός έρωτας που εξελίχθηκε σε μια μεγάλη αγάπη και έναν πετυχημένο γάμο!!!
και ήμασταν όλοι εκεί... συγγενείς.. αγαπημένοι φίλοι... να μοιραστούμε μαζί της αυτήν την χαρά!

Μια ευχή μόνο θα δώσω... να συνεχίσει να είναι τόσο ευτυχισμένη όσο είναι όλα αυτά τα χρόνια μαζί με τον αγαπημένο της και να χαμογελάει πάντα...






Thursday, July 28, 2011

Summer mood




Μία από τις στιγμές που απολαμβάνεις το καλοκαίρι... βρεγμένος από την βουτιά που μόλις έκανες... να διαβάζεις αραχτός ένα βιβλίο και να πινεις τον καφέ σου με θέα την θάλασσα...

Αυτό είναι καλοκαιρί!!!

Απορώ κάποιες φορές πως ζούνε κάποιες χώρες χωρίς ήλιο... πως ζουν χωρίς τέτοιες στιγμές!!!!