Με την αδερφή μου την Γιάννα όσο ίδια σκεφτόμαστε τόσο διαφορετικά πράττουμε σε όλη μας την ζωή και αυτό βέβαια μας διαφοροποιεί αλλά ταυτόχρονα μας φέρνει πάντα κοντά...
ίσως γιατί ξέρω πως μπορώ να εμπιστευτώ την κρίση της περισσότερο από κάθε άλλο άτομο στην ζωή μου.
Ένα στοιχείο λοιπόν απ αυτά που μας αντιπροσωπεύει και τις δυο είναι πως έναν άνθρωπο ή τον συμπαθούμε εξ αρχής ή τον αντιπαθούμε... και σπάνια πέφτουμε έξω στις αρχικές μας αξιολογήσεις.
Μπορεί άλλοτε η μία ή η άλλη να είναι λίγο επιφυλακτική αλλά κατα βάση έχουμε την τάση να συμπαθούμε και να εκτιμούμε τα ίδια άτομα.
Ίσως γιατί όπως προείπα σκεφτόμαστε το ίδιο... οπότε εντοπίζουμε και οι δυο τα ίδια θετικά στους ανθρώπους...
Έχω λοιπόν εκτιμήσει κατα καιρούς πολλά άτομα από την ζωή της αδερφής μου, όχι τόσο όμως επειδή εμπιστεύομαι την κρίση της όσο γιατί διακρίνω και διαπιστώνω και εγώ η ίδια τους λόγους με τον καιρό.
Ένα από τα άτομα λοιπόν που "γνώρισα", εν συνεχεία θαύμασα και στο τέλος εκτίμησα μέσω μιας χειρονομίας είναι η φίλη της η Άλεξ. Δεν θέλω να μιλήσω και να την εκθειάσω για το ταλέντο και την δημιουργικότητα της (πράγμα που θα μπορούσα άνετα να κάνω μιας και ισχύει), δεν είμαι άλλωστε καλή στις κολακείες, θα ήθελα όμως να την ευχαριστήσω μέσα από αυτό το post για την χειρονομία της, την οποία εκτιμώ αφάνταστα!
Η παραπάνω φωτογραφία είναι ένα απο τα δημιουργήματα της... ή μάλλον 6 απ'αυτά :) που πλέον διακοσμούν το τραπέζι του σαλονιού μου και τις Κυριακές τα πρωινά πίνοντας το καφεδάκι μου όπως βλέπετε φιλοξενούν την αγαπημένη μου κούπα...
Σε ευχαριστώ Αλεξάνδρα! :)