και γράφεις γράφεις γράφεις... σκέψεις, συναισθήματα, στόχους, όνειρα... και τι θα κερδίσεις?
κάποτε πίστευα γράφοντας μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου... έρχομαι αντιμέτωπη με τις σκέψεις μου και τον ψυχισμό μου... ίσως αυτόν που δεν ήθελα να δω και χιλιάδες φορές απαρνήθηκα στο όνομα της λογικής που οι άλλοι απ έξω, μου επέβαλλαν.
σκέφτομαι (γράφω) άρα υπάρχω???
και σταμάτησα να γράφω... δεν έπαψα όμως ούτε λεπτό να αισθάνομαι... να σκέφτομαι... να ονειρεύομαι...
και περνούν οι μέρες... οι βδομάδες τα χρόνια.... φαντάζουν σαν χθες κάποιες στιγμές που δεν μπόρεσα να ξεχάσω... μα κυρίως να προσπεράσω... όχι γιατί ουσιαστικά δεν μπορούσα αλλά γιατι δεν ήθελα. Πάντα μου το έλεγε η μητέρα μου αυτό. Δεν υπάρχει δεν μπορώ! Υπάρχει ΔΕΝ ΘΕΛΩ!
και όμως... γιατί ότι θέλησα περισσότερο στην ζωή μου κατά ένα περίεργο λόγο δεν κατάφερα να αποκτήσω?
Μήπως γιατί σε κάποιες περιπτώσεις η θέληση απαιτεί 2 συμμετέχοντες? μήπως γιατί όσο και αν θέλουμε κάτι, δεν εξαρτάται πάντα μόνο απο εμάς?
Fuku